Halsband of tuigje? | Waarom een hondentuigje beter is

Halsband of tuigje?

Steeds meer hondenliefhebbers vragen zich af of een hondentuig beter is voor hun hond dan een halsband. Zo’n 60% van de hondenliefhebbers gebruikt een hondentuigje en zo’n 40% een hondenhalsband.

Waarom een hondentuigje?

Wij verkiezen het gebruik van een hondentuigje boven een halsband, om meerdere redenen. Zeker als jouw hond regelmatig aan de lijn trekt en/of uitvalt, dan kun je beter een tuigje gebruiken. Maar waarom is dat?

Allereerst zijn hier een aantal belangrijke fysieke redenen voor te noemen: 

• Reden 1: de luchtpijp. Bij regelmatig trekken en veel druk op de hals en nek, krijgt de luchtpijp te weinig ruimte. Hierdoor krijgt jouw hond geen lucht meer en ontstaat verstikkingsgevaar. Als een halsband jou stikt, dan stikt het jouw hond ook! Sommige honden ontwikkelen op termijn een afwijkende luchtpijp door trauma en continue druk op de luchtpijp. Je kunt dit niet zien, maar wel horen, als jouw hond moeilijk kan ademen. Eventuele permanente schade aan de luchtpijp herstelt niet meer uit zichzelf (blijft).
• Reden 2: de bloedvaten. Als er (teveel) druk komt op de aderen, door het vele trekken, dan komt er lokaal meer druk op de hersenen en ogen. Ook dit kan schade en problemen geven voor jouw hond, zoals: hoofdpijn, een verhoogde bloeddruk in de hersenen of te weinig bloed naar de hersenen en een verhoogd risico op glaucoom en blindheid.
• Reden 3: de nekspieren. Honden hebben over het algemeen sterke nekspieren, om het hoofd op zijn plek te houden. Want het zwaartepunt van het hoofd valt bij een hond buiten het lichaam en niet boven de benen, zoals bij mensen. Ook worden sommige hondenrassen gefokt op een dikke, sterke nek, omdat wij mensen dit mooi en stoer vinden. Toch kunnen deze spieren door de constante druk van een halsband – en het rukken, draaien of zijwaarts trekken – wel degelijk overbelast en beschadigd raken.
• Reden 4: de nekwervels en zenuwen. Bij continu hard trekken aan de lijn – door hond of mens – kunnen de nekwervels verschuiven, beschadigd raken en zelfs breken. Ook kunnen de zenuwen die door de nekwervels lopen hierdoor bekneld raken (nekhernia). Dit kan zich uitzetten of uitstralen naar de voorpoten van de hond, of via de ruggengraat naar de achterpoten. Honden kunnen dan bijvoorbeeld (net als bij mensen) tintelingen ervaren (zoals in je hand of vingers) of een gevoel van verdoving ervaren of hierin helemaal geen gevoel meer hebben. Of het wordt heel pijnlijk. De hond gaat dan vaak aan zijn poten likken, knabbelen of bijten, door de pijn. Er kunnen ook neurologische stoornissen optreden.

Zoals je ziet, als het gaat om de anatomie van de hond, dan kunnen dezelfde problemen bij honden ontstaan als bij mensen. Heel vaak denken we dan dat het om allergieën gaat, terwijl het dan eigenlijk om beknelde zenuwen en/of pijn (!) gaat.

Nekpijn, kneuzingen, verrekkingen en spierpijn zijn ook niet vreemd in dit verband. Pijn beïnvloedt ook altijd het gedrag. Als wij rugpijn of kiespijn hebben, dan zijn we ook niet bepaald te genieten. 

Dus wees heel voorzichtig met wat je met de nek van jouw hond doet. Dit geldt zeker ook voor: oudere honden, honden met rug- en nekklachten, heupdysplasie (HD), artrose en andere aandoeningen aan het bewegingsapparaat. Kies dan sowieso altijd voor een tuigje.